موارد ذکر شده‌ی زیر درواقع لیستی از بیماری‌های مقاربتی و عفونت‌های واژنی است. در این مقاله سعی شده است که در وهله‌ی اول روی انتقال بیماری از زن به زن مانور داده شود و تنها یک بازنگری عمومی از بیماری‌های عفونی انجام گیرد. اگر شما احساس می‌کنید که به اطلاعات بیشتری نیاز دارید با ما تماس بگیرید.
واژینیت آلرژیک
واژینوز باکتریال (BV)
کلامیدیا
سوزاک
هپاتیت
هرپس (تناسلی)
HIV / AIDS
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) / زگیل تناسلی
بیماری التهابی لگن (PID)
شپش عانه
گال
سیفلیس
Trich
عفونت های قارچی (کاندیدیازیس)
واژینیت آلرژیک[1] : در برخی موارد واژینیت شیمیایی نیز خوانده میشود، این وضعیت یک حالت ظاهری فریبنده است. زیرا اغلب تنها واژن را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد بلکه بافت‌های خارجی(آلت تناسلی) را نیز در بر میگیرد که باعث میشود اغلب با عفونت مخمر یا حتی شروع هرپس تناسلی اشتباه گرفته شود. از طریق تماس ناحیه تناسلی با یک محرک به وجود می‌آید که شایع‌ترین آنها عبارتند از: لاتکس یا اجزای سازنده از اسپرم کش ها، روان کننده ها، مواد شوینده/ صابون/ ژل حمام، اسباب بازی های جنسی سیلیکونی یا دئودورانت‌های زنانه. هر چیزی که قادر باشد یک حساسیت پوستی ایجاد کند مثل یک جوش میتواند باعث عکس‌العمل مشابه بر روی غشاهای مخاطی از جمله بافت‌های تناسلی گردد.
علائم: قرمز شدن آلت تناسلی همراه با درد یا تحریک یا خارش؛ افزایش ترشحات واژنی. ممکن است روی آلت تناسلی خطوط سفید یا مایل به قهوه‌ای همراه با پوست پوست شدن ایجاد شود.
درمان: اگر بتوان ماده‌ی عامل تحریک‌کننده را کشف کرد، کافی است دیگر از آن استفاده نکنید. آنتی‌هیستامین‌ها برای ازبین بردن این علائم می‌توانند موثر باشند. کرم کورتیزون با دوز پایین (0.5%) نیز اغلب موثر است. اما در هر صورت با پزشک خود درباره‌ی استفاده از هر نوع کرم استروئیدی در ناحیه تناسلی، مشورت کنید.
واژینوز باکتریال[2] (BV)
BV اساسا یک برهم خوردگی تعادل میان باکتریهای نرمالی‌ست که در واژن زندگی میکنند، مخصوصا هنگام آمیزش جنسی با از دست رفتن لاکتوباسیل[3]های محافظت‌کننده که معمولا به وفور در این ناحیه وجود دارند. دقیقا روشن نیست چه چیزی باعث بروز بیماری BV میشود؛ برخی از محققان بر این باورند که شرکای جنسی زن ممکن است در واقع فاکتورهای نامشخصی را انتقال دهند که می تواند دلیلش این باشد. تحقیقات همچنان بر این مساله ادامه دارد. مشخص است که دوش واژینال[4] (تمیز کردن با دوش) یک فاکتور احتمالی برای BV است ( و در حالت کلی این عمل، ایده‌ی خوبی نیست.) به مطالعات ما در این زمینه بپیوندید و ما را در فهمیدن این شرایط شایع کمک کنید!
علائم: ترشحات همگن خاسکتری مایل به زرد، گاهی اوقات با بوی ماهی، گاهی اوقات نیز همراه با سوزش واژن
انتقال از طریق زن به زن: واضح نیست! در حالی که پژوهشی با نام “BV یک بیماری مقاربی میان لزبین‌ها” هنوز در حال ثابت کردن این موضوع است و تحقیقات برای نگاه دقیق‌تر بر این موضوع در جریان است.اینکه پارتنرها باید ارزیابی یا درمان شوند یا نه، هنوز مشخص نیست.
به ما برای مطالعات جدید در این زمینه بپیوندید، برای اطلاعات بیشتر ببینید +
درمان: کرم‌های آنتی‌بیوتیک مخصوص واژن یا داروهای خوراکی ( مترونیدازول[5] یا کلیندامایسین[6]). بیشتر مکمل‌های ضد لاکتوباسیل حاوی نوع خاصی از باکتریهای مورد نیاز برای ایجاد تعادل طبیعی در واژن نیستند.
کلامیدیا: این بیماری مقاربتی توسط انتقال یک باتری به واژن یا مقعد به وسیله‌ی تماس با مایع مهبلی آلوده، منتقل میشود. کلامیدیا میتواند دهانه‌ی رحم، مقعد یا مجرای ادرار در زنان را آلوده کند.
علائم: معمولا هیچ. گاهی اوقات به آرامی ترشحات واژنی، لکه، سوزش ادرار و یا خونریزی غیرطبیعی( به خصوص پس از سرایت) افزایش می‌یابد.
انتقال از طریق زن به زن: از لحاظ تئوری امکان‌پذیر اما هنوز مطالعه‌ای به آن صورت روی این موضوع انجام نگرفته است.
درمان: آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی( آزیترومایسین، داکسی‌سیلین. برای زنان باردار: آموکسی‌سیلین یا اریترومایسین). همه شرکای جنسی باید درمان شوند.
سوزاک: این بیماری مقاربتی نیز توسط یک باکتری ایجاد میشود که با انتقال به واژن، گلو یا مقعد توسط مایع مهبلی در حین سکس، کار خود را به عنوان یک بیماری آغاز می‌کند.
علائم: اغلب هیچ. گاه و بیگاه، ترشحات واژنی _اغلب به رنگ زرد یا زرد مایل به سبز_ و دفع ادرار دردناک، خونریزی غیرمعمول مخصوصا بعد از سرایت.
انتقال از طریق زن به زن: از لحاظ تئوری امکان‌پذیر اما هنوز مطالعه‌ای به آن صورت روی این موضوع انجام نگرفته است.
درمان: آنتی بیوتیک‌ها (خوراکی: سفیکسیم، سیپروفلاکسین، افلاکساسین یا تزریق سفتریاکسون). افراد آلوده شده به سوزاک اغلب برای کلامیدیا هم مورد درمان قرار می‌گیرند. همه پارتنرها باید درمان شوند.
هپاتیت: التهاب کبد. بسیاری از علل بالقوه شامل مواد مخدر، سموم و ویروسها عامل بیماری هپاتیت می‌شوند. ازجمله سه گروه اصلی آن یعنی A,Bو C .
علائم: اغلب هیچ. اگر علائمی رخ دهد ممکن است شامل، زردی پوست‌ها و چشم، از دست دادن اشتها، تهوع، درد معده و خستگی شدید میشود.
انتقال از طریق زن به زن: هپاتیت A از طریق مدفوع یا غذای آلوده یا تماس مقعدی-دهانی منتقل میشود. انتقال بین شرکای جنسی زن، گزارش شده است. هپاتیت B از طریق خون یا فراورده‌های خونی منتقل میشود. لمس کردن زخمِ بازِ شخص آلوده با ناحیه برش داده شده روی پوست یا استفاده کردن از تیغ صورت تراشی مشترک، یا مسواک و ناخن‌گیر مشترک، میتواند مجوز این انتقال باشد. حتی مقدار خیلی اندکی از خون یا فراورده‌های خونی میتواند ویروس را در صورت تماس مستقیم گسترش دهد. *هپاتیت A قابل پیشگیری با واکسن است : از دکتر خود بپرسید!
هپاتیت B با غذا یا آب یا تماس‌های معمولی، منتقل نمیشود. انتقال بین شرکای زن هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما اتفاق افتاده است. * هپاتیت B با واکسن قابل پیشگیری است: از دکتر خود بپرسید!
هپاتیت C در درجه اول از طریق تماس با خود آلوده انتقال می‌یابد. انتقال جنسی بین زنان و مردان نسبتا غیر معمول است؛ در ارتباط با انتقال از زنان به زنان، مطالعاتی صورت نگرفته است.
درمان: یک مساله پیچیده است. لینک‌های مارا برای اطلاعات بیشتر ببینید.
هرپس یا تبخال تناسلی: این عفونت به دلیل ویروس ساده‌ی هرپس (HSV-1 و HSV-2) به وجود می‌آید. انتقال آن حتی زمانی که زخمی وجود ندارد امکان پذیر است ( در حقیقت، بیشتر انتقال این بیماری در واقع به دلیل عدم زخم یا شکاف روی پوست است، دلیلی که باعث میشود حدود 90 درصد کسانی که آلوده به نوع دوم هرپس هستند از بیماری خود بی اطلاع باشند.). لینک‌های مارا برای منابع ارزشمند درباره‌ی عفونت‌های شایع ببینید.
علائم: تاول‌های کوچک روی آلت تناسلی زنان، اغلب همراه با درد، که مرسوم هستند اما در 90 درصد موارد اشخاص آلوده به HSV-2 که آلوده کننده تر از انواع دیگر است، از عفونت خود خبر ندارند. خارش یک نشانه‌ی مهم دیگر است. در مرحله اولیه هرپس تناسلی، علائم می توانند شامل ادرار سخت و دردناک، تب، تورم غدد لنفاوی و علائمی شبیه آنفولانزا باشند.
درمان: سه داروی آنتی ویروس ( آسیکلوویر، والاسیکلویور و فمسیکلوویر) امروزه در دسترس هستند و به خوبی جواب میدهند. آنتی‌ویروس‌ها همچنین برای عودت بیماری و سرکوب آن زمانی که بیش از 6 سال از بازگشت آن گذشته باشد، توصیه می‌شوند. آنتی ویروسها سرعت شفابخشی را افزایش میدهند؛ آنها ویروس را درمان نمی‌کنند. آنها همچنین احتمال شیوع بیماری را کاهش میدهند.
انتقال از طریق زن به زن: به احتمال بسیار زیادی رخ می‌دهد، اما اطلاعات ما درباره‌ی شیوع و خطر آن بسیار محدود است. به طور خاص، رابطه جنسی دهانی میتواند HSV-1 را از راه دهان به ناحیه تناسلی، انتقال دهد، خاصه زمانی که شریک جنسی تاول تبخالی داشته باشد.
هشدارها: به دلیل اینکه انتقال بیماری حتی در صورت نداشتن هیچ زخمی ممکن است رخ دهد، هرگونه تماس جنسی تناسلی می‌بایست در همه‌ی زمانها شامل موانع لاتکسی باشد. شرکای جنسی باید از سکس در هنگام شیوع بیماری خودداری کنند تا اینکه پوستشان کاملا پاکسازی شود.
اچ‌آی‌وی/ ایدز: ایدز به وسیله ویروس اچ‌آی‌وی به وجود می‌آید. این بیماری از طریق تماس مستقیم با خون، منی، ترشحات مهبلی یا شیر پستان در طول آمیزش جنسی، تولد یا سرنگ مشترک، انتقال می‌یابد. ویروس اچ‌آی‌وی به آرامی به گلبول‌های سفید خونی حمله می‌کند که که قسمت عظیمی از سیستم دفاعی بدن را تشکیل می‌دهد. گلبول‌های سفید با عفونت‌ها مقابله میکنند. زمانی که سیستم دفاعی بدن ضعیف شود، مواد مضر و عفونت‌ها بر بدن غلبه میکنند و ایدز مشهود میگردد.( سندروم نقص ایمنی اکتسابی)
انتقال از طریق زن به زن: درحالی که اسناد و تحقیقات کمی برای این موضوع وجود دارد، نوشتجاتِ پزشکی مواردی را درباره انتقال اچ‌آی‌وی از طریق زنان به زنان گزارش کرده‌اند. محتمل‌ترین منابع انتقال بیماری، خون قاعدگی، ترشحات واژنی زمانی که واژینیت موجود باشد( پس از آن گلبول‌های سفید حامل اچ‌ای‌وی بیشتر است) و شیوه‌های رابطه‌ی جنسی پر از سانحه، است. اما نیاز مبرمی به تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌باشد، هیچ کدام از این ساز و کارها یا خطرات مربوط به آنها، هنوز مورد مطاله مستقیم، قرار نگرفته است.
پیشگیری: لطفا بخش تمرین‌ها را ببینید.
درمان: درمان‌های دارویی متعددی برای کمک به سیستم ایمنی بدن و مقابله با ویروس اچ‌آی‌وی وجود دارد هرچند تا این زمان درمانی برای آن کشف نشده است. درمان‌ها همواره در حال تغییر هستند، بنابرین برای دستیابی به به‌روز‌ترین اطلاعات ما پیشنهاد می کنیم که اینجا و اینجا را مشاهده کنید.
ویروس پاپیلومای انسانی[7] (HPV): این ویروس احتمالا شایع‌ترین بیماری مقاربتی است( بعضی از تخمین‌ها نشان می دهد که 70 درصد از همه‌ی بالغینی که شواهدی از عفونت‌های مقاربتی داشتند به این بیماری دچار شده اند.)، كساني كه مبتلا شدند هيچ وقت دو نشانه اصلي آن را نديدند: قارچ‌های تناسلی و نئوپلاسم دهانه‌ی رحم[8] (تغییرات پیش سرطانی یا سرطانی، به عنوان آزمایش پاپ اسمیر[9] غیرطبیعی شناسایی می‌شوند.) این بیماری از طریق تماس پوستی یا ارتباط با غشاهای مخاطی یک فرد با فرد آلوده به وجود می‌آید. گونه‌های مختلف این ویروس، باعث سرطان دهانه رحم و قارچ‌های تناسلی می‌شوند.
انتقال از طریق زن به زن: احتمال زیادی برای پیشامد آن وجود دارد، معمولا با تماس مستقیم پوست نواحی تناسلی یا آلودگی از طریق انگشتان یا دستها. نقش اسباب‌بازی‌های جنسی هنوز به طور یقین شناخته شده نیست، اما احتمال اینکه توسط به اشتراک گذاری این اسباب بازی‌ها که خوب تمیز و پاکسازی نشده‌اند، این بیماری به شریک جنسی بعدی منتقل شود وجود دارد.
درمان: اگر قارچ‌ها ظاهر شوند، بهترین راه درمان فریز کردن آنها با استفاده از نیتروژن مایع است؛ ممکن است بیش از یک بار نیاز به درمان باشد. برای درمان قطعی ویروس درمانی وجود ندارد. آزمایش پاپ اسمیر میتواند تغییرات گردنه‌ی رحم و اچ‌پی‌وی را نمایان کند؛ آزمایش‌های سالانه برای همه‌ی زنانی که فعالیت جنسی دارند ضروری است، بدون در نظر گرفتن جنسیت شرکای جنسی آنها. تحقیقات ما و دیگران نشان می‌دهد لزبین‌ها احتمال کمتری دارند که آزمایش پاپ اسمیر را دهند درحالی که آنها باید این کار را مکررا انجام دهند. آزمایش‌های مرسوم را انجام دهید(هر یکی دو سال، وابسته به تاریخ آزمایش پاپ اسمیر) صرف نظر اینکه شما با مردان رابطه داشته‌اید یا خیر.
بیماری التهاب لگن (PID): یک عفونت مربوط به رحم، لوله‌های رحم[10] و تخمدان. به دلیل انواع مختلف باکتری‌ها به وجود می‌آید اما کلامیدیا و سوزاک شایع‌ترین عوامل به وجود آورنده‌ی آن هستند. این مورد میتواند همچنین بعد از تولد بچه، سقط جنین یا عمل جراحی برای اندام‌های زنانه به وجود بیاید.عفونت معمولا بین 2 تا 21 روز بعد از آمیزش جنسی با شخص آلوده شروع میشود، اما برخی عفونت‌ها حتی تا ماه‌ها بعد آغاز نمی‌شوند. این بیماری میتواند باعث شکاف بافت شود که آن نیز باعث انسداد لوله‌های رحم و نهایتا منجر به ناباروری (بعد از یک عفونت التهاب لگنی، 10 درصد زنان عقیم می‌شوند واین اتفاق 75 درصد آنها را بعد از سه بار حمله‌ی این عفونت عقیم می‌کند.)، حاملگی لوله‌ای (شانس یک زن بعد از این بیماری 7 مرتبه برای حاملگی لوله‌ای بیشتر است) و آبسه میگردد. یک سری از زنان هم به درد زیر شکمی بعد از چند ماه از آلودگی به این بیماری دچار می‌شوند.
علائم: درد خفیف تا شدید شکمی، کمردرد، امکان تب، حالت تهوع، خونریزی بین عادات ماهیانه، درد هنگام آمیزش جنسی، ترشحات مهبلی. برخی زنان نیز علائمی از خود نشان نمی‌دهند.
انتقال از طریق زن به زن: گرچه هنوز مطالعه‌ای روی این مورد انجام نگرفته اما به صورت تئوری احتمال انتقال این باکتری وجود دارد. اخیرا رخداد این بیماری بین دو لزبین، گزارش شده است، اینکه کدام یک از آنها در ابتدا این بیماری را داشته قابل تشخیص نبود، زیرا آنها فکر میکردند که احتمال کمی دارد که بیماری‌های مقاربتی داشته باشند.
درمان: نوع خفیف این بیماری با یک دوره از آنتی‌بیوتیک‌ها قابل درمان است. نوع پیشرفته این بیماری نیز در بیمارستان با آنتی بیوتیک‌های IV قابل درمان است. شرکای جنسی نیز درمان معمولی دارند.
شپش عمومی یا انگلی: سه نوع شپش وجود دارد که میتواند در انسان‌ها زندگی کند: شپش سر، شپش بدن و شپش عمومی یا انگلی. شپش‌ها عموما آهسته حرکت میکنند و نمی‌توانند بیشتر از 24 ساعت بدون تماس با بدن انسان عمر کنند.
انتقال از طریق زن به زن: مطلقا امکان‌پذیر است! هر تماس با شخص آلوده، لباس‌های او یا ملحفه‌ی او میتواند این بیماری را به شما منتقل کند، بنابرین شرکای جنسی شما در معرض خطر بالای ابتلا هستند. اما شما ممکن است فکر کنید، که شپش نمی‌تواند پرواز کند یا بجهد.
علائم: خارش، پیدا کردن شپش
درمان: استفاده از شامپوهای خاص، کرم شستشو یا لوسیون ( ساخته شده با نسخه پزشک). همه شرکای جنسی برای 30 روز باید تحت درمان قرار بگیرند. برای لباس‌ها و رخت‌خواب‌های قابل شستشو از دور آب داغ و خشک کن ماشین لباس شویی استفاده کنید. خشک کنید، آنها را تمیز کنید و برای 10 روز نسبت به بدنتان ایزوله کنید تا همه شپش‌ها و تخم‌هایشان از بین بروند.
گال[11] : یک آلودگی پوستی به وسیله‌ی کنه است( حشره‌ای کوچک). کنه‌ها دوست دارند که در مکان‌ها گرم و مرطوب لانه کنند مثل لای انگشتان، مچ دست، زیربغل، سینه، چینهای پوست و دور کمر. کنه‌ی ماده یک ماده‌ی شیمیایی برای لانه کردن زیر پوست تولید می‌کند. این ماده‌ی شیمیایی عامل گزش نیست بلکه باعث خارش میشود.
علائم: خارش، مخصوصا در شب. اولین باری که بدن شخصی، کنه میگیرد، 2 تا 6 هفته بعد خارش آن شروع میشود. دومین مرتبه که یک نفر کنه‌زده میشود خارش از یک تا دو روز بعدش شروع میشود. کنه‌ها می‌توانند جوش‌های پوستی را تولید کنند که از هر نفر به نفر دیگر متفاوت است. آزمایش برای این بیماری، با تراشیدن قسمت کوچکی از پوست و معاینات میکروسکوپی انجام میگیرد.
انتقال از طریق زن به زن: بله. در ابتدا به صورت تماس نزدیک شامل آمیزش جنسی با شخص آلوده. کنه‌ها می‌توانند چند روزی در پارچه‌ها و گرد و غبار زندگی کنند. یک شخص آلوده میتواند کنه‌ها را حتی اگر علائمی هم نداشته باشد انتقال دهد.
درمان: کرم 5 درصد پرمترین ( 1 درصد برای شپش‌ها استفاده میشود.). مطمئن شوید که لوسیون را بین انگشتانتان به خوبی مالیده‌اید. همه‌ی شرکای جنسی و کسانی که شما با آنها تماس داشتید و یا با شما زندگی کرده‌اند در یک ماه گذشته باید آزمایش و درمان شوند. شما شاید مجبور شوید درمان خود را چندین بار تکرار کنید.خارش ممکن است برای روزها حتی پس از مرگ همه‌ی کنه‌ها ادامه داشته باشد، هرچند که آن کاهش یابد. برای لباس‌ها، رختخواب‌ها، حوله‌ها، فرش‌ها و اسباب بازی‌های قابل شستشو از دور خشک‌کن و آب داغ ماشین لباس‌شویی استفاده کنید. چیزهایی راکه آب داغ قابل شستشو نیستند داخل پاکت‌های پلاستیکی بگذارید و آنها را برای 3 تا 4 هفته مهر و موم کنید.
سیفلیس: یکی از انواع بیماری‌های مقاربتی است که عامل آن باکتری اسپیروکت[12] است که با آزمایش خون، معمولا تشخیص داده میشود. برخی از ویرانگرترین تاثیرات آنها زمانی رخ می‌دهد که این بیماری از یک زن باردار به جنینش انتقال یابد.
انتقال از طریق زن به زن: ناشناخته است. اما به صورت تئوری ممکن‌پذیر است. تماس با زخم یا جوش فرد آلوده در حین آمیزش جنسی اصلی‌ترین راه انتقال این بیماری است.
علائم: 10 تا 90 روز بعد از رابطه‌ی جنسی یک زخم بدون درد در ناحیه‌ای که با قسمت آلوده‌ی فرد تماس داشته است، ایجاد میشود.زخم شانکر[13] معمولا به سختی احساس میشود. ضربه‌ای نمی‌زند، ممکن است قارچ یا هرپس یا کنه و یا بواسیر به نظر آید. این بیماری به شدت مسری است. بعد از 2 تا 6 هفته شانکر، از بین می‌رود. اگر درمانی صورت نگیرد، 6 تا 8 هفته بعد، در 30 درصد افراد دوباره بر‌میگردد. این علائم می‌توانند برای 2 هفته تا 6 ماه پایدار بمانند که شامل تورم غدد لنفاوی، جوش یا احساسی شبیه گرفتن آنفولانزا میشود. زخم‌های تناسلی مختلفی ممکن است به وجود آورد که شبیه قارچ‌های صاف مایل به خاسکتری هستند. مثل همه‌ی زخم‌های سیفلیس دیگر، اینها به شدت عفونی هستند و می‌توانند بیماری را گسترش دهند. علائم آن در دو هفته شروع به از بین رفتن می‌کند. عفونت درمان نشده فراتر از این نقطه، سرانجام میتواند به قلب، سیستم عصبی، کلیه، چشم‌ها و مغز آسیب‌های جدی برساند.
درمان: تزریق پنی‌سیلین، درمان مرسوم شرکای جنسی.
Trish :Trich یک تک یاخته‌ی کوچک است که میتواند مانند BV ظاهر شود اما در مقابل قعطا یک بیماری مقاربتی است. این موجود در نواحی تناسلی مرطوب افراد آلوده زندگی می‌کند. (مانند مایع مهبلی، غدد تناسلی و غیره)
علائم: اغلب باعث ترشحات کف‌آلود با بوی بد میشود، اما علائمش ممکن است مخفی بماند. ادرار دردناک، خارش یا تحریک گاهی اوقات مشاهده شده است. اگر علائمی رخ دهند، معمولا 4 تا 20 روز بعد از آلودگی رخ میدهند اما ممکن است دیرتر هم شود.
انتقال از طریق زن به زن: به وضوح مستند و احتمالا دست کم گرفته شده است. شرکای جنسی قطعا باید ارزیابی و درمان شوند. همه‌ی شرکای جنسی باید تا مرحله‌ی درمان از آمیزش جنسی خودداری کنند.
درمان: مترونیدازول[14] در یک دوز یک دوره‌ای. شرکای جنسی نیز باید درمان شوند.
عفونت مخمر[15] :این عفونت همچنین به عنوان کاندیدیازیس[16] شناخته میشود که با رشد مخمرهایی که فلور[17] طبیعی واژن را مختل می‌کند این مخمر خاص معمولا در واژن زندگی می‌کند و تعداد نسبتا کم آنها مشکلی به وجود نمی‌آورند.
علائم: سوزش یا خارش در آلت تناسلی و واژن، ترشحات حجیم سفید با ظاهر پنیر دلمه شده، ممکن است بوی مخمرگونه هم بدهد.
انتقال از طریق زن به زن: ناشناخته است، اما به عنوان یک بیماری جنسی در زوج‌های دگرجنسگرا در نظرگرفته نشده است.
درمان: کرم‌های ضد قارچ، شیاف یا قرص‌های ضد قارچ.
نکته: درحالی که واژینیت مخمر صعب العلاج یا عودکننده معمولا به طور کامل در زنان سالم رخ می‌دهد، گاه و بیگاه، امکان دارد نشان‌دهنده‌ی دیابت(تشخیص داده نشده یا کنترل نشده)، عفونت اچ‌ای‌وی یا تبخال تناسلی باشد و به همین خاطر باید به خود ارزیابی شود. با پزشکتان درین باره مشورت کنید.
[1] Allergic Vaginitis
[2] Bacterial Vaginosis
[3] lactobacilli
[4] douching
[5] metronidazole
[6] clindamycin
[7] Human Papillomavirus
[8] cervical neoplasia
[9] Pap smear
[10] fallopian tubes
[11] Scabies
[12] spirochete
[13] chancre
[14] metronidazole
[15]Yeast Infection
[16] candidiasis
[17] vaginal flora یک نوع میکروب طبیعی بدن انسان